‘Ik heb altijd gedacht dat als ik tegen de vijftig zou lopen, het grootste leed over kinderloosheid geleden zou zijn en ook het verlangen wel weg zou zijn, maar niets is minder waar’, vertelt KRO-NCRV filmmaker Inés ten Berge (49) in deze documentaire. ‘De wens om een kind te krijgen blijft, en zelfs mijn twijfels of ik er wel alles aan heb gedaan. Want als ik niet tot het uiterste ben gegaan, is het dan m’n eigen schuld dat ik geen kinderen heb gekregen?’ Hoe accepteer je dat je geen kinderen kunt krijgen in een wereld waarin alles medisch-technisch mogelijk lijkt? In een heel persoonlijke zoektocht vertelt Inés over haar sterke kinderwens, haar eerdere vruchtbaarheidsbehandelingen en hoe die op niets zijn uitgelopen. Ze praat met anderen over hun lot, hun keuzes, hun dillema’s en het verdriet dat ongewenste kinderloosheid heet. Zo maakt ze kennis met Coco, die op haar 48e nog moeder werd van een anoniem embryo en spreekt ze veertigers Ellen en Joost die kinderloos bleven. Ze besloten na hun eerste ivf-poging te stoppen, omdat die medische behandeling niet goed voelde. Inés bezoekt ook een Finse fertiliteitskliniek om antwoord te krijgen op de vraag of ze daar nog een laatste poging zou kunnen doen met een eiceldonatie van een niet-anonieme donor. ‘Ik wil dat ook jouw verhaal goed afloopt’, aldus een Finse fertiliteitsarts.